V Tatrzańskie Seminarium Naukowe
"Edukacja Jutra"

Polana Chochołowska, 14-16 czerwca 1999


Wojciech Kojs

Podsumowanie konferencji

Tatrzańskie Seminarium Naukowe, zorganizowane pod hasłem "Edukacja Jutra", tak jak wiele innych spotkań naukowych, było wyrazem potrzeby przedstawicieli różnych ośrodków akademickich wymiany poglądów na najbardziej aktualne i żywotne problemy polskiej oświaty. Cechą specyficzną naszej Konferencji było nie tylko miejsce, stwarzające szczególnie dogodne warunki dla twórczej i swobodnej myśli, ale także wyraźne ukierunkowanie tej myśli na przyszłość. Przełomy wieków i tysiącleci, wielkie transformacje społeczne, polityczne, gospodarcze, naukowo-techniczne, kulturalne i obyczajowe, znamionujące przełomy cywilizacyjne, stanowią głęboki i szeroki kontekst przemian oświatowych w Polsce i dyskusji o tych przemianach.

W zamyśle organizatorów tatrzańskiego spotkania chodziło o podjęcie tematyki związanej z przeprowadzaną obecnie reformą edukacji: określenie wartości, celów i zadań edukacji jej programów i treści; poszukiwanie strategii, form, metod i środków jej wspomagania, a także omówienie problematyki dotyczącej humanizacji kształcenia.

Przedłożone i wygłoszone na konferencji referaty zostały ujęte w czterech grupach tematycznych:

Można się spodziewać, że taka struktura zostanie zachowana w przewidywanej publikacji konferencyjnej.

Na przebieg konferencji i treść wystąpień jej uczestników, pragnę spojrzeć przez pryzmat działań edukacyjnych, a dokładniej - strukturę i funkcje tych działań. Spodziewam się, iż w ten sposób będzie można stwierdzić czy wszystkie ważne zagadnienia, związane z edukacją najbliższej przyszłości, zostały podniesione i omówione.

Jak wiadomo, pośród wszystkich obserwowanych działań edukacyjnych wyróżnia się działania przygotowawcze (preparacyjne), realizacyjne (bezpośrednio dotyczące realizacji celów głównych), kontrolne (kontrola przebiegu i uzyskanych wyników kształcenia), oceniające i korektywne. Działania te podejmuje oddzielnie każdy z uczestników procesów edukacyjnych, głównie jednak nauczyciele i uczniowie, nadzór pedagogiczny, centralne i lokalne władze oświatowe oraz rodzice. Należy tu jednak wspomnieć jeszcze o znaczącej roli działań edukacyjnych, podejmowanych przez środki masowego przekazu, przede wszystkim zaś telewizję i czasopisma. Każde z wymienionych wyżej działań edukacyjnych współtworzone jest przez cele, podmioty, przedmioty, środki, metody. warunki oraz cząstkowe i końcowe wyniki edukacji. Tak ujęty model działań edukacyjnych "nakładam" na podnoszoną na konferencji tematykę. W rezultacie takiego zabiegu można stwierdzić że:

Patrząc na treść wygłoszonych referatów z myślą o udzieleniu odpowiedzi na pytanie - "o jakich działaniach edukacyjnych mówiono na konferencji?" można stwierdzić, że o wszystkich podstawowych. Okazuje się jednak, że najczęściej tematyka wystąpień dotyczyła realizacyjnych działań edukacyjnych.

Analizując treść wystąpień z punktu widzenia struktury działań edukacyjnych, zauważymy, że każdemu składnikowi tych działań poświęcono dużo miejsca:

Analizując przedstawione referaty w celu udzielenia odpowiedzi na "pytanie, którym elementom procesu kształcenia poświęcono na seminarium najwięcej uwagi?" zauważymy, że dominowały zagadnienia związane przede wszystkim z nauczycielem i uczniem oraz wartościami i celami edukacji.

Całościowe spojrzenie na edukację miało miejsce w wystąpieniach Kazimierza Denka, Stefana Mieszalskiego i Stanisława Palki. Wyraźne odniesienie problematyki edukacji jutra do stanu nauk pedagogicznych miało miejsce w referatach Stanisława Palki i Urszuli Morszczyńskiej. Treści większości wygłoszonych tekstów obejmowały dzień dzisiejszy i jutrzejszy naszej edukacji. Można więc powiedzieć, że na V Tatrzańskim Seminarium Naukowym przedstawiono i omówiono główne problemy edukacji jutra. Treść wygłoszonych referatów zazębia się, łączy się z sobą, a całość - jak sądzę - nie jest sumą referatów, a nową jakością. Równocześnie, jak to można było zauważyć patrząc na mapę działań edukacyjnych, sporo problemów zostało tylko zasygnalizowanych, stwarzając potrzebę kolejnego spotkania. Seminarium kończy się więc niewątpliwie sukcesem organizatorów i uczestników.

Wojciech Kojs